«سربابی» متفاوت با پله، مارادونا، مسی و رونالدو؛ چارلتون اسطوره‌ای  فراتر از فوتبال و نماد واقعی فروتنی و موفقیت

به گزارش خبرنگار گروه ورزش خبرگزاری علم و فناوری آنا، عصر شنبه وقتی منچسترسیتی در هفته نهم لیگ برتر انگلیس برایتون را با زحمت فراوان ۲ بر یک شکست داد، «پپ گواردیولا» حال و هوای عجیبی داشت. 

سرمربی «آبی آسمانی‌ها» هرچند به خاطر برد تیمش برابر رقیبی سرسخت خوشحال بود، اما در بخشی از مصاحبه‌اش، وقتی به انتشار خبر درگذشت «سربابی چارلتون»، اسطوره انگلیس و باشگاه منچستریونایتد واکنش نشان داد، حتی بغض کرد. او در ارتباط با چنین شخصیت بزرگی حرف‌های زد که بسیار قابل تامل بودند: «من به چند دلیل حضور در انگلیس و کار در این کشور را خیلی دوست دارم. قبلا یک موردش را گفته ام که همین برگزاری رقابت‌ها در بالاترین سطح کیفی است.  گذشته از این موضوع، اما می‌دانید چرا  از انگلیس بسیار خوشم می‌آید؟ چون این کشور بسیار خوب می‌داند چگونه از اسطوره هایش باید به بهترین شکل مراقبت کند. در هیچ جای جهان، من این همه قدرشناسی و حمایت از اسطوره‌ها را ندیده ام...»

گواردیولا که به عنوان یک مربی صاحب سبک و مولف، تاکنون در کشورش اسپانیا با بارسلونا و در آلمان با بایرن مونیخ کارکرده، در تمام ۷ سالی که مربیگری منچسترسیتی را برعهده داشته، به تجربه‌های زیادی دست یافته و نکات قابل توجهی را هم در انگلیس کشف کرده که «احترام به اسطوره» در بالاترین سطح از آن جمله است.

چارلتون اسطوره‌ای واقعی

با این توصیف سوال این است «سر بابی چارلتون» چه شخصیتی بوده که اینگونه پپ، به عنوان مربی تیم همشهری و رقیب منچستریونایتد را به تعریف از او وادارکرده است؟

هفته نامه کیکر آلمان پاسخ این پرسش را چنین داد: چارلتون شخصی بود که نه فقط ورزش انگلیس و باشگاه منچستریونایتد، بلکه دنیای فوتبال را عزادارکرد.  یکی از اسطوره‌های واقعی جهان ورزش  که به خاطر کهولت سن و بیماری با این جهان وداع کرد. فوتبالش از جنس پله، مارادونا، کرویف، بکن باوئر، مسی یا رونالدو نبود که به صورت فردی بدرخشد. بلکه در داخل زمین با حمایت کامل فنی و روحی از آنها، محکم‌ترین پشتیبان تیمش در زمین بود. او شیوه خودش را داشت. با پاس‌های طلایی، بازی خوانی مثال زدنی و مهارتش در یافتن فضا و شوت‌های محکمی که می‌زد، به یاری تیمش می‌آمد. در خارج از زمین هم نمادی از مهربانی، تواضع و افتادگی بود که به دل همه راه می‌یافت.

سربابی در حالی روز شنبه درگذشت که ۸۶ ساله بود. طبق نوشته روزنامه گاردین این چهره در سال‌های اخیر گرفتار بیماری «آلزایمر» بود. یکی از نماد‌های انگلیس و جهان بود و برای بیش از ۴۰ سال بهترین گلزن تیم منچستریونایتد (۲۴۹ گل) و تیم ملی انگلیس (۴۹ گل) به حساب می‌آمد. او که در ۱۱ اکتبر ۱۹۳۷ در شهر اشینگتون در شمال شرقی انگلیس به دنیا آمد، در کودکی استعدادش را در فوتبال نشان داد و در ۱۵ سالگی به منچستریونایتد پیوست. دو سال بعد در حالی که به همراه دیگر بازیکنان تیم در حال جشن گرفتن برد مقابل ستاره سرخ بلگراد و کسب سهمیه در نیمه نهایی جام باشگاه‌های اروپا (۶ فوریه ۱۹۵۸) بود، هواپیمای حامل آن‌ها به هنگام بلندشدن از باند فرودگاه مونیخ آتش گرفت و سقوط کرد. در آن سانحه ۲۱ نفر که شامل ۸ نفر از استعداد‌های درخشان فوتبال انگلیس بودند، کشته شدند. «سربابی» به بیرون پرتاب شد، اما به طور معجزه آسایی از مرگ نجات یافت.

جک چارلتون، برادرش که عضو تیم ملی نیز بود، درباره این اتفاق گفت: «بابی بعد از حادثه مونیخ دیگر مثل سابق نبود. در چهره اش غمی دیده می‌شد. آن حادثه ناگوار باعث شده بود بفهمد چقدر انسان می‌تواند به مرگ نزدیک باشد. مرتب به فکر انسان‌های بود که در آن حادثه جان خود را از دست دادند. تصور می‌کرد شادی به روح فوت شدگان آن واقعه بی وفایی است.»

این چهره البته در سالیان بعد افتخارات فراوانی با منچستر کسب کرد. از جمله در سال ۱۹۶۸ همراه با یونایتد فاتح جام قهرمانی باشگه‌های اروپا شد. وی سال‌ها به تیم باشگاهی‌اش عشق ورزید و برایش عرق ریخت و جنگید. به همین خاطر مجسمه‌اش اکنون همراه با چند ستاره مطرح تاریخ یونایتدها، در محوطه بیرونی ورزشگاه الدترافورد قرارگرفته است. چنین «نمادی» که به خاطر فروتنی، نظم و اخلاق ورزشی فراوانش مشهور بود، هرگز در ۷۵۸ بازی برای شیاطین سرخ (از سال ۱۹۵۶ تا ۱۹۷۳) و همینطور ۱۰۶ برای ملی برای انگلیس (از سال ۱۹۵۸ تا ۱۹۷۰) از زمین اخراج نشد. او نقش بسزایی در تنها موفقیت بزرگ تیم کشورش در فتح جام جهانی ۱۹۶۶ داشت.

پس از بازنشستگی در سال ۱۹۷۳، چارلتون مربیگری تیم جوانان باشگاه محبوبش را برعهده گرفت که دیوید بکهام، ستاره سالیان بعد سرخپوشان، از جمله شاگردانش بود. به خاطر خدمات فراوانش، در سال ۱۹۹۴ لقب «شوالیه» را دریافت کرد و از همین رو عبارت «سر» به ابتدای نامش افزوده شد.

بزرگان فوتبال درباره درگذشت چارلتون چه گفتند؟

-گری لینه کر (کاپیتان اسبق انگلیس): بسیار متاسفم. او فوتبالیستی خارق العاده و انسانی دوست داشتنی بود. یک قهرمان جهان، بزرگمرد و کسی که در سایه تلاش او انگلیس قهرمانی جهان را کسب کرد. از نظر من «سربابی» بزرگترین ورزشکار تاریخ انگلیس است.

-جف هورست (هم تیمی سربابی در تیم سال ۱۹۶۶): امروز روز ناگواری بود که خبر درگذشت یکی از بزرگان مان را شنیدیم. دنیای فوتبال او را هیچوقت از یادنخواهد برد. او دوست و هم تیمی مثالزدنی بود.

-جیانی اینفانتینو (رئیس فیفا): ما نه فقط غم از دست دادن بازیکنی از انگلیس را داریم که در سال ۱۹۶۶ قهرمان جام جهانی شد بلکه از فوت اسطوره‌ای واقعی متاسفیم که تاثیرات بسزایی در نسل‌ها گذاشته است.

-کارل هاینس رومنیگه (کاپیتان اسبق تیم ملی آلمان): او بازیکنی بزرگ و عضوی فراموش نشدنی از تیم جام جهانی ۱۹۶۶ انگلیسی‌ها بود که قهرمان شدند. فراتر از همه این ها، انسانی والا و جنتلمنی واقعی بود.

-دیوید بکام (کاپیتان اسبق انگلیس و منچستریونایتد): سربابی نماد قهرمانی ملی است. همه چیز با او شروع شد. او دلیلی برای حضور و پیشرفتم در منچستریونایتد و مطرح شدنم بود. برای همیشه سپاسگزار چنین مرد بزرگی خواهم بود. یک جنتلمن واقعی، یک مرد خانواده دوست داشتنی و واقعا قهرمان ملی... امروز فقط روزی غم انگیز برای منچستریونایتد نیست. بلکه برای کل فوتبال و همه چیز‌های که او نماینده شان بود.

-داوید دخه آ (دروازه بان سابق منچستریونایتد): سربابی یک اسطوره واقعی برای انگلیس و منچستریونایتد بود. هیچوقت او را فراموش نخواهیم کرد.

-وین رونی (مهاجم سابق منچستریونایتد): از شنیدن خبر فوت سربابی شوکه شده ام. از این بابت بسیار متاسفم و به خانواده اش و مردم تسلیت می‌گویم.

-گری نویل (بازیکن سابق منچستریونایتد): از این اتفاق بسیار متاسفم. ما بزرگترین ورزشکار تاریخ خود را از دست دادیم. او قهرمانی واقعی در داخل و خارج از مستطیل سبز بود.

واکنش رسانه‌ها به درگذشت اسطوره

-روزنامه دیلی میل: سربابی چارلتون مردی با قلبی شجاع و بسیار مهربان بود. او آمد تا نماینده چیزی بسیار بیشتر از فوتبال برای انگلیسی‌ها باشد. در مواجه با تراژدی ها، متواضع بود. سفیری بزرگ برای فوتبال و انگلیس بود. بسیار فراتر از یک اسطوره بزرگ عمل می‌کرد و ما می‌گوییم که حتی بزرگترین ورزشکار تاریخ کشور بوده است.

-روزنامه ساندی پی پل: سربابی افتخار فوتبال و ورزش انگلیس است. تا ابد نامش در بالاترین سطح ورزش کشور به عنوان اسطوره‌ای واقعی جاودانه  خواهد ماند.

-روزنامه دیلی استار: اسطوره عزیز، به خاطر وداعت، سوگواریم. هیچوقت طوفانی که در سال ۶۶ برپاکردی و باعث افتخار شدی، را فراموش نمی‌کنیم.

-روزنامه دیلی میرر: نه ما و نه هیچکس دیگری در فوتبال، سربابی چارلتون اسطوره همیشگی را فراموش نخواهیم کرد.

-روزنامه سان: سربابی، یک اسطوره واقعی برای جهان واقعی بود.

تنها بازمانده

گوردون بنکس، جورج کوهن، جک چارلتون، بابی مور، ری ویلسون، نابی استایلز، بابی چارلتون، مارتین پیترز، آلن بال، جف هورست و راجر هانت در حقیقت ۱۱ مردی بودند که تحت هدایت آلف رمزی در فینال جام جهانی ۱۹۶۶ مقابل آلمان در ورزشگاه ومبلی به میدان رفتند. آن‌ها با کسب پیروزی ۴ بر ۲ در حضور ۹۶۹۲۴ تماشاگر تنها قهرمانی انگلیس در جام جهانی را رقم زدند.

حالا با درگذشت سربابی چارلتون، تنها بازیکنی که از آن جمع باقی مانده و در قید حیات است، جف هورست است؛ همان چهره‌ای که اکنون ۸۲ ساله شده و در آن فینال، زمانی که بازی با تساوی ۲ بر ۲ در جریان بود، گل بحث انگیزی زد که به زعم حریف، از خط دروازه عبور نکرد و تا به امروز که چندین دهه از آن گذشته، بار‌ها کارشناسان درباره اش حرف زده اند.